جمعه ی غم انگیز
بحث اصلاً سر فرانسه یا لبنان بودن نیست. بحث سر مرگ انسانیت ـه. هرجا یه عقیده باعث از بین رفتن زندگی یه عده بشه غم انگیزه. چه نسل کشی مسلمون ها توی میانمار باشه چه گروگان گیری توی پاریس و چه بمبگذاری توی بیروت.
اتفاقات دیروز واقعاً ناراحت کننده بودن. فکر این که شرایط آروم زندگی به چه سادگی میتونه از این رو به اون رو بشه احساس بدی به آدم میده. و این حقیقت که شهر پاریس که از خیلی از ما از بچگی به دید یه شهر رویایی بهش نگاه میکردیم الآن با چنین وضع وحشتناکی مواجه شده غم انگیزه.
این نکته هم به نظرم خیلی جالبه که فرانسه که با کشورهای آروم و با ثباتی مثل آلمان و سوییس و بلژیک هم مرزه انقدر ناامنه و قضایایی مثل شارلی ابدو یا همین حملات دیروز داخلش رخ میده، ولی ایران با وجود اینکه وسط یکی از پرتنش ترین نقاط جهان قرار داره و اطرافش پر از گروهک هایی مثل طالبان و داعش و ... هست انقدر امنیت داره. حالا این امنیت به هر شکلی -خوب یا بد- که بدست بیاد برآیند خوبی داره.
اما از کمدی ترین خبر دیروز که روی لب همه لبخند نشوند نباید گذشت. اونم این که عربستان هم این حمله ی تروریستی رو محکوم کرد. آدم یاد سکانس اول فیلم دیکتانور میفته.
یادی هم بکنم از مرحوم مرتضی پاشایی که به همین زودی از نبودنش یک سال گذشت. هرچند تو همین مدت از اکثر خواننده های زنده ی کشورمون فعال تر بود و نبودش اصلاً احساس نشد!
این پست هم از وبلاگ Inside Monster بخونید. حرفایی که چند روز قبل قصد داشتم بنویسم و وقت نشد رو به خوبی گفته. منطقی باشید، قبول کنید.
• یک سال قبل در چنین روزی: به مناسبت مرگ مرتضی پاشایی
این مطلب با برچسب‌های, Paris Attacks, حملات پاریس, پاریس در تاریخ شنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۴، ۰۳:۵۵ ب.ظ، توسط سُر. واو. شین منتشر شده است.
-
فاطیما کیان
۲۳ آبان ۹۴ ، ۱۶:۱۶ وب سایتبرای خود من هم جالب بود که دور تا دور ایران در حال جنگه منتها امنیت بالایی داره و حواس مسئولین دفاعیش سر جاشه اما فرانسه با وجو اینکه هر ساله مهاجرین و توریست های زیادی داره امنیتش زیاد بالا نیست ,جمعه ی سیاهی بود که امیدوارم آخرینش باشه توی دنیا ...
-
سُر. واو. شین
۲۳ آبان ۹۴ ، ۱۹:۰۳درسته, امیدوارم ..
-
آیدین
۲۳ آبان ۹۴ ، ۱۷:۳۹ما خودمون به خودمون در درجه اول جایگاه میدیم . بعد بقیه به ما . اگر تو مورد اول واقعا مثلا ما یه کارگر معمولی باشیم نباید انتظار داشته باشیم که بعد مرگمون مثل یک رئیس جمهور ازمون یاد بشه .
اما همیشه شاهد این موضوع بودیم که یک جورهایی در اینجور موارد که دیگه برای همه ما سقف و کف یکی ( یعنی انسان بودن محض , نه کارگر نه مهندس نه هیچی , انسان خالی ) در نظر میگیریم . همیشه در حق انسان هایی که از لحاظ جغرافیایی یا از لحاظ فرهنگ عام ی اجتماعشون در مرتبه پایین تری قرار دارن ارزش کمتری قائل میشن .نمونه ش , ما 100 تا سرباز افغان رو اصن حساب نمیکنیم . در صورتی که مرگ 3 تا سرباز امریکایی در جوار اون 100 تا افغان میشه صدر اخبار . ( یادمون نره که داریم راجع به سرباز ها حرف میزنیم سرباز ها مرگ جزئی از کارشونِ یعنی حتی تفاوت های زیادی نسبت به یه انسان معمولی دارن )مسائلی مثل اتفاقات پاریس و اتفاقی که چند سال پیش تو سوئد بود نروژ بود کجا بود یارو 40 نفرو کشت . واقعا از نظر دید قالب انسان های روی کره ی زمین اهمیت بیشتری داره نسبت به تجاوز به زن های یک قبیله تو کنگو استوایی .از طرفی . ما نسبت به آدمایی که مدرن تر و خیلی ساده بگم ! خوشگل ترن !!!! عواطف بیشتری به خرج میدیم .مثلا اگه جنیفر لوپز بمیره . مردم ما بیشتر ناراحت میشن تا جیم کری بمیره . از اون طرف مثلا همه تاریخ مرگ مرتضی پاشایی رو حفظ میکنن . اما تاریخ مرگ اون معلمی که برا نجات جون بچه ها مرد یا اون آتشنشانی که همینجوری مرد رو نه حفظ میکنن نه اصن براشون مهمه و غصه میخورن .متاسفانه همه ی ما دچار این مساله ی مذخرف هستیم . کافیه یکی از پسرای دانشگاه بمیره . ما پسرا اصن حس خاصی نداریم اگه باهاش رفیق نبوده باشیم . ولی اگه یکی از دخترای خوشگل دانشگاه بمیره همه مشکی میپوشیم .این وسط یه سری از ماها که سخت داریم تلاش میکنیم تا اینهارو حتی در حد تظاهر هم شده بهشون اهمیت ندیم باز هم درون خودمون این احساسات رو داریم .ما برای مردم پاریس بیشتر از مردم سوریه اهمیت قائلیم .ما برای خوشگل ها بیشتر غصه میخوریم .ما به پولدار ها بیشتر اهمیت میدیم .و . . .توم یادت نره به م.ز حتما سلام گرم برسونی و بش بگی وقتی اسمتو مخفف مینویسم انگار موز رو سانسور کردی و با یه استعاره و ایهام ساده به نتایج بدی میشه رسید :| -
سُر. واو. شین
۲۳ آبان ۹۴ ، ۱۹:۰۷موافقم باهات. متاسفانه روال جامعه جهانی اینجوری شده. کاریش نمیشه کرد.
همچنان زهر مار :)) -
م
۲۸ آبان ۹۴ ، ۱۲:۳۹ وب سایتخب وقتی سیاست و منافع کثیف رو از معادلات حذف کنیم نتیجه این میشه که مجبور میشیم امنیت فرانسه رو با ایران مقایسه کنیم! ایران از فرانسه امن تر نیست بلکه این اتفاقات ریشه در یه سری معادلات سیاسی داره و ما به زور نمیخوایم قبول کنیم که ممکنه ممکنه ممکنه همچین هم غیر عمد نبوده باشه.چرا؟ چون اونجا فرانسه ست !! همون جایی که آرزو داریم شکلش باشیم! خب طبیعیه که هیچکس نمیخواد به رویاهاش گند بزنه:-) نمیدونم تا کی این معادله ساده فریبنده قراره روی مردم دنیا و به خصوص اروپا اثر کنه؛ راه انداختن یه نمایش خیابانی و بعد کلی بهره برداری که میشه ازش کرد!
نمیخوایم باور کنیم دولتی که تو الجزایر اون همه آدم میکشه و سرهای مردم رو روی نیزه میذاره ( کاری که داعش الان داره ازش تقلید میکنه!) از کشتن ۲۰۰ فرانسوی برای منافع به اصطلاح ملی ( اما ثابت شده شخصی) اصلا دریغ نمیکنه.تو شبکه های اجتماعی و حتی چند تا وبلاگ دیدم که نوشته بودن این قضیه مشکوک میزنه و احتمالا ایران دست داره چون ایران امنه و قلب اروپا نا امن!!!برام خیلی جالبه که اگر اینجا ما سالها با اقوام مختلف در صلح باشیم و یهو نا امن بشه و ما بگیم اروپا در ناامنی اینجا دست داره توهم زدیم اما برعکسش درسته!!راستی بگم من دلواپس نیستم :-) آخه این روزا هر کی اینجوری حرف بزنه میگن دلواپسه!!! -
سُر. واو. شین
۲۹ آبان ۹۴ ، ۰۱:۱۹اگه منظوری که از نظرت برداشت کردم درست باشه تا یه حدودی موافقم باهات. قطعاً چیزی که میبینیم با چیزی که هست خیلی متفاوته و داستان ها پشتش داره. ولی خب این که این داستان از کجا آب میخوره خیلی جای بحث داره.
-
-
سُر. واو. شین
۳۰ آبان ۹۴ ، ۲۳:۲۸ممنون :)
