به‌ هر‌ حال

در دلم آهن تف‌دیده‌ی بسیاری هست*

سه شنبه, ۱۳ مهر ۱۳۹۵، ۰۹:۴۱ ب.ظ

من اصولاً خیلی تو فکر عوض کردن ظاهرم تو فضای مجازی نیستم. تو واقعی هم نیستما ولی تو مجازی بیشتر نیستم! از آواتار تلگرام و توییتر و اینا بگیر تا کاور فیسبوک و قالب وبلاگ. البته عمدی نیستش, ولی چه کنم دیگه کلاً تو ذهنم نمیگذره زیاد این چیزا. مثلاً مشاهده میکنین قالب همین وبلاگو که به تازگی عوض کردم و میشه گفت قبلیه داشت بوی موش مرده میگرفت تا بالاخره تن به عوض کردنش دادم! داستان قالب قبلیه هم این بود که یکی دو ماه بعد از اینکه این وبلاگ رو درست کردم یکی از قالبای آماده‌ی خود بیان رو یکم اینور اونور کردم تا یجورایی باب میل شد و از اون موقع یه سه سالی تقریباً بهش دست نزدم. یعنی خب قالب وبلاگه دیگه درستش هم همینه, جوراب که نیست راه به راه عوض کنی!

خلاصه که اوایل تابستون کم‌کم فکرش افتاد تو تمبونم که قالب رو عوض کنم. رفتم کلی اینور اونور وبلاگای مختلف رو دیدم که ایده و الهام و اینا بگیرم واسه قالب خودم. نهایتاً تو ذهنم چیزی که میخواستم رو ساختم و تماس گرفتم با سینای عزیز واسه طراحی قالب. اساسی زحمت بهش دادم و اساسی زحمت کشید و خسته نباشه ایشالا! و خب نهایتاً نتیجه این شد که میتونم بگم دقیقاً همونی شد که تو ذهنم بود. هرچند هنوز یه کوچولو خورده کاری داره که اونا هم همین مدت ردیف میشن ولی سرجمع خودم راضی‌ام ازش خیلی. شما هم اگه راضی نیستین سعی کنین باهاش کنار بیاین یجوری. بهرحال همینه که هست! D: 

راستی گفتم بهرحال. احتمال خیلی ضعیفی وجود داره که یاتون باشه قبل از "انتهای خیابان هفدهم"  اسم وبلاگم "به‌هرحال" بود. بعد از یه تبادل نظر خیلی کوتاه با یکی ار رفیقای شفیق و شفیقای رفیق تصمیم گرفتم بازجویم روزگار وصل خویش. ینی انتهای خیابان هفدهم رو با تمام علاقه‌ای که بهش دارم و تمام معنایی که هرکدوم از سه تا کلمه‌ی تشکیل دهنده‌ش برام دارن ترک کنم و دوباره به همون بهرحال برگردم. با تمام مفاهیم انتزاعی جبرآور و آزار دهنده‌ای که داره. مثل تلخی قهوه یا یه همچین چیزی. بگذریم. خلاصه که فردا پس‌فردا عوضش میکنم و اگه حوصله‌تون شد اسم اینجا رو تو لینک وبلاگتون تغییر بدین. اگرم حال ندارین خیلی مهم نیست بیخیالش.

طی این انقلاب قصد داشتم آدرسم رو هم عوض کنم. آدرس Soroush.me و Sorou.sh رو میخواستم که از قبل گرفته شدن. فعلاً آدرس دیگه‌ای چشمم رو نگرفته و قضیه کنسله ولی اگه ایده‌ای براش دارین مرسی میشم بگین. اگرم بر فرض محال کسی با صاحبای دوتا آدرس بالا آشنایی داره بهشون بگه با قیمت مناسب خریدارم D: 

  اگه این سه چهار روز این وبلاگ رو باز کردین یه بار Ctrl+F5 بزنین که نمایش صفحه براتون درست بشه. یه تغییراتی داشته که ممکنه لود نشه براتون. 

  کاشکی دستم باز بود و عادت داشتم از روزمره‌هام بنویسم اینجا. از اتفاقا و حس و حالای 10-12 روز گذشته‌م ده‌ها برگ نوشته‌ی پاره شده و کلی Note تو گوشیم و یه سری حس درب و داغون مونده برام. یه پست وبلاگ هم حقش هست ولی راهی برای نوشتن اینجا هنوز پیدا نکردم براشون. ولی مینویسم. امیدوارم بنویسم!

  شده حس کنین توی یه برهه‌ای از زندگیتون بعد از یه زمان بسیار طولانی به جایی رسیدین که با احساس خوشبختی -به معنای مطلقش- خیلی فاصله‌ی کمی دارین و فقط یه اتفاق خاص، فقط یکی، رو لازم دارین تا به اون حس خوشبختی برسین؟ یه اتفاقی که جلوی چشمتونه ولی نمیتونین به دستش بیارین؟ خیلی وضع آشغالیه. تمام فاکتورای دیگه‌ای که دارین بخاطر اون یه دونه نماشون رو از دست میدن. 

  *وای از آن دم که بخواهم دهنی باز کنم ..

۱۶ ۱
سُر. واو. شین
۹۵/۷/۱۳
۲۳ دیدگاه
| اشتراک‌گذاری: به اشتراک بگذاریم به اشتراک بگذاریم به اشتراک بگذاریم به اشتراک بگذاریم به اشتراک بگذاریم به اشتراک بگذاریم